Wat is homeopathie?
Homeopathie is een ruim twee eeuwen oude, door de duitse arts Hahnemann ontwikkelde vorm van geneeskunde. Homeopathie gaat uit van het gelijkheidsbeginsel (het z.g. “similiaprincipe”), dat wil zeggen dat een stof die bij iemand bepaalde verschijnselen kan oproepen, die zelfde verschijnselen ook kan genezen. Er wordt in de homeopathie gewerkt met sterk verdunde geneesmiddelen.
Het proces van schudden en verdunnen wordt potentiëren genoemd. In een zogenoemde “hoogpotentie” is de oorspronkelijke stof niet meer aanwezig. Het is wetenschappelijk nog niet volledig opgehelderd hoe het mogelijk is dat het middel dan nog een geneeskrachtige werking kan hebben. Dat een hoogpotentie een zeer krachtig en langdurig effect op iemand kan hebben kan echter iedereen die zich ooit homeopathisch heeft laten behandelen bevestigen. Homeopathie is een bio-energetische geneeswijze, dat wil zeggen dat het geneesmiddel een energetische prikkel voor het organisme is dat stimulerend werkt op het proces van zelfgenezing. Een homeopathisch arts zoekt voor u dat ene middel dat als een sleutel op een slot past bij uw probleem, uw lichamelijke en/of psychische klachten en uw persoonlijkheid.

Alleen als het bij u passende middel aan u wordt voorgeschreven oefent het middel een langdurige en krachtige werking op u uit. Elk ander middel zal slechts kortere tijd werken en, misschien wel op korte termijn, maar niet op lange termijn uw klachten verbeteren. Er bestaan ongeveer 3000 homeopathische middelen. Hoewel homeopathische artsen over een ruime kennis van de bestaande geneesmiddelen beschikken is het natuurlijk onmogelijk om 3000 middelen in alle details te kennen. Een homeopaat zal daarom vrijwel altijd tijdens het consult een computer en boeken raadplegen. Uiteindelijk gaat het er om dat u juist dat ene middel voorgeschreven krijgt dat volledig bij u en uw probleem past.

Homeopathische artsen beoefenen de klassieke homeopathie, dat wil zeggen dat er slechts één middel tegelijk wordt voorgeschreven. Van een combinatie van middelen weten wij uit de praktijk dat dat niet de diepgaande werking heeft die één middel heeft. Wel is het mogelijk dat in de loop van de behandeling een ander middel aan bod komt. Dit komt dan omdat dat middel bij nader inzien toch beter bij u lijkt te passen , of omdat met een eerder gekozen middel verdere verbetering niet meer mogelijk is en uw toestand als het ware om een nieuw middel “vraagt”. Naast de klassieke homeopathie kennen wij ook de klinische homeopathie en de complex-homeopathie. In de klinische homeopathie wordt meestal niet diepgaand gezocht naar de constitutie en de karakter-eigenschappen van de patiënt.
Als iemand bijvoorbeeld na een val een flinke bloeduitstorting heeft kun je arnica voorschrijven, zonder dat die persoon alle andere typische verschijnselen heeft die bij het middel arnica horen. Meestal zal dan toch door het geven van arnica de bloeduitstorting en de pijn snel verdwijnen. De complexhomeopathie wordt zelden toegepast door beroepshomeopaten. Hier is sprake van het geven van meerdere middelen tegelijk in lage potenties. Complexmiddelen zijn vaak in de vrije verkoop bij drogisten te verkrijgen. Vaak kunnen zij tijdelijk een heel goed effect hebben, bijvoorbeeld bij wagenziekte, of bij kinderen die erg huilen omdat er tandjes aan het doorkomen zijn. Wat gebeurt er nu na het nemen van het passende homeopathische middel? We beschouwen het homeopathische middel als een impuls voor het organisme om een zelfgenezingsproces in gang te zetten.

Er moet echter nog heel veel onderzoek worden gedaan om het werkingsmechanisme te verhelderen. Toch kan er wel iets over gezegd worden. Op de eerste plaats heeft alleen het zogenaamde “simillimum” , het bij iemand passende middel, een langdurig stimulerend effect op de gezondheid. Alle ander middelen hebben hoogstens een kortdurend , en soms zelfs helemaal geen effect. Het is de kunst van de homeopaat om uw “simillimum” te vinden. Als dat middel gevonden wordt, wat met de huidige kennis van de homeopathie steeds vaker het geval is, gebeurt er een klein wonder. Het gebeurt af en toe dat problemen waar iemand al tientallen jaren mee worstelt als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Pulsatilla vulgaris

Angezien homeopaten met gepotentieerde middelen werken kan het effect niet verklaard worden op de manier zoals dat in de reguliere medische wetenschap gebruikelijk is, namelijk door na te gaan wat voor chemische reacties er in het lichaam plaatsvinden. Hoewel wetenschappelijk bewijs voor het werkingsmechanisme nog veel hiaten vertoont, is er de laatste jaren een enorme hoeveelheid bewijs aageleverd dat homeopathie werkt.

Na innemen van het homeopathische middel vindt soms een zogenaamde “beginverergering” plaats. De klachten lijken even wat erger te worden voordat er een verbetering optreedt. Dit kan enkele uren, soms enkele dagen duren. De beginverergering kun je beschouwen als de crisis die aan het genezingsproces vooraf gaat. In feite is het genezingsproces daarmee al begonnen.
Ziekte is te vergelijken met het verdwalen in een bos. Je eigen organisme weet als het ware “de weg terug” niet meer. Je wil terug naar huis, maar stapt met ferme stap door in de verkeerde richting, steeds dieper het bos in. Bij het innemen van het homeopathisch middel begint het besef te dagen dat het doorlopen in deze richting je alleen maar verder weg van huis brengt. Je loopt nog even verder , maar er groeit enige twijfel. Op een gegeven moment sta je stil : er zit niets anders op dan om te draaien en de weg terug te lopen. De beginverergering is voorbij en het voelbare genezingsproces is begonnen. Op de weg terug, het genezingsproces, kan het gebeuren dat symptomen van vroeger tijdelijk weer even de kop opsteken, meestal in mildere vorm als vroeger het geval was. Dit is een normaal verschijnsel en vaak een teken dat er sprake is van een werkelijk genezingsproces.